Teşekkür ederim önerileriniz için. Evlat edindiğim çocuğu kendi doğurduğum çocuktan bile çok seveceğimi düşünüyorum. Çünkü yaralı bir çocuk o. Sorumluluğun farkındayım ama ne pahasına olursa olsun elimi taşın altına koyacağım. 1 çocuk kurtulur, dünya değişir.
Evlenmeyi kesinlikle düşünmüyorum, büyük konuşmuyorum ama düşünmüyorum hiçbir şekilde. Açıkçası doğurmak da istemiyorum. "Tek bir şans" bekleyen bu kadar çocuk varken. Varsın benim içimden çıkmasın da var olan güzel bir yaşama sahip olsun.
İş gereği yurtdışına çıkmıyorum, bu benim tutkum diye çıkıyorum, çok seviyorum gezmeyi. Çocuğum geldiğinde beraber gezeceğiz, ona dünyayı, dünyanın tüm güzelliklerini göstereceğim. Çocuğum ancak ben çalışırken bakıcı ile kalmak zorunda kalır onda da çalışma sebebim zaten onun geleceği olduğu için bu kadarına anlayış gösterir diye düşünüyorum.
Çok şükür çok sağlıklıyım ama doğurmaktansa evlat edinmeyi tercih ediyorum. İyi niyetinizden bir gram şüphem yok, yol gösterme arzunuza minnettarım fakat bence siz de biraz duruma bakış açınızı değiştirebilirsiniz, dediğimi de yanlış anlamayın lütfen. Bu çocukların hepsi bizim evlatlarımız hepsine karşı sorumluluğumuz var. Kıyısından köşesinden ne kadarını yapabilirsek, ne kadarına gücümüz yeterse.
