Bilinçli beslenme ve dünya görüşlerimde olgunlaşma sürecim ....

23. Haziran 2016. Perşembe

52,5 , ( SAGLIK ocağında, wc var. Sabah 10 da tartildim, sahur yaptım. Okulda 51,8 ciktim. )

Geçen yıl bu zamanlar 48, 5 misin.
Kafaya koysam yine olurum aslında ama bu kilo yetiyor bana. Caninin çektiği her şeyden nefsimi koreltecek kadar
yiyorum.
Geçen yıl ramazanda hatırladığım kadarıyla çorba ve salatayla iftarimi yapıyordum.salatası bol yiyince midem doluyor başka yemek yiyemiyordum.kilo vermek isteyenler için iyi yontem.
Bu sene iftarda hiç salata yemedim gibi bir şey.zeytinyağlı sebze yiyorum genelde ama iftar sahur arası dolaptan soğuk soğuk alıp ağzıma attığım meyvelerin haddi hesabı yok.kendim azcik şekerli meyve suyu yapıyorum.içim yandikca sulandirip içiyorum.

Geçen yıl ramazanda 2- 3 kilo vermiştim ama 2 hafta sonra hepsi geri geldi. Ömür boyu 2 ogün beslenip akşam çorba salata yiyemezdim. O kilo o döneme ozeldi.
Normal yeme düzeninde 53 -54 kilo aralığında gidip geliyorum.
3 yıldır bu kiloyu oturttum çok şükür.

Son zamanlarda dikkat ettiğim en önemli nokta PISMAN OLMAYACAK KADAR YEMEK.

Yedikten sonra pişman olmuyorsam vücudumun ihtiyacı varmış, yiyince tatmin oldu diyorum. Bu noktada durmayi basarabilirsem sikinti yok.
Yedikten sonra fazla yedigimi dusunerek icimi pismanlik duygusu kapliyorsa gereksiz yere vucuduma kalori aldigimi dusunuyorum. Sonraki ogunde daha az kalori almaya calisarak gunu kurtarmaya calisiyorum.

ISIN SIRRI DENGEDE

iki topiğinizide okuyan biri olarak şunları söyleyebilirim; kilonuz ideal ,ayrıca korumasınıda öğrenmişsiniz, ama başka bir konu var ki; o da şu:
yoğun sayılabilecek ,aktif bir iş hayatı(öğretmensiniz sanırım) 2 çocuk, ev işi, eş vs.
bu yoğunluğun içinde ciddi ciddi bu kadar yemeyi daha doğrusu ne yiyeceğinizi düşünmek , bir duygusal boşluğu doldurmak gibi geldi bana.
nihayetinde yemek bu , acıkınca yersin kalkarsın, ama sizin topiğinizi okuyunca, senelerce ne yiyeceğinizi düşünüp bi de üstüne ciddi ciddi efor sarfedip yazmışsınız.Sağlıklı beslenmek adı altında çıkılan bu yolculuk, sizin için hergün yorucu bir irade sınavına dönmüş.bana sorarsanız kaç kilo olduğunuz artık pek mühim olmamalı, tam tersi , hayatınızın en aktif ,en güzel sayılabilecek bu yaşları ,yemek yerine , gerçekten başka şeylere harcamalısınız.Bazı insanlar bir konu üzerinde o kadar detaylı plan yapar ki, okur, araştırır, iş uygulamaya geldimi , heves kısa sürer ve o iş yarım kalır.Sizin yemek maratonunuzda öyle olmuş biraz.Türk gibi başla, alman gibi devam et sözü size uyar.
Bu şekilde yaşamak aslında zihin olarak çok yorucu, en güzeli zararlı olan ne varsa kökten kestirip atmak, ucundan kıyısından tadına bakmak demek bi 10 yıl daha sizin bu şekilde devam etmeniz demek.Aslında neyin eksikliğiyse bu , yerine yemeği koymuşsunuz.Onu bulsanız ,sanki rahatlayacaksınız.O zaman zaten vücut ideal kiloda sabitlenir,sizde bu kadar yorulmazsınız.
Dışardan bakan bir göz olarak, umarım yanlış anlamazsınız.Bazen insan kendini farketmeyebiliyor çünkü.

Ben dobra insanları seviyorum. Bazen aci gercegi birinin gozumuzun icine sokması gerekıyor. Bir öncekı topığimde bir arkadaş bulımıa nevroza olma yolundasın dikkat et yazmıştı. Allah razı olsun.Bende farkındaydım ama kendıme itiraf etmekte zorlanıyordum. O mesajı okuduktan sonra normal reflu rahatsızlıgım dışında yediğimi çıkarma ıhtıyacı duymadım.Hiç bir şekilde yediklerimi çıkarmadım.Sadece mideme dokunan şeyler beni rahatsız etti,midem yandı, ağzıma mide özsuyu geldi falan ama ben bunu midemi boşaltayımda rahatlayayım şeklınde yorumlamadım. Yemegı fazla kacırdığım zamanlar oldu ama cozumu cıkarmaya calışmakta bulmadım. Boyle zayıf anların hayatımın her döneminde olabileceğini kabullendim, kendimi sakinleştirip mide rahatsızlığımın kendiliğinden geçmesini bekledim. Bir daha bedenime böyle eziyet etmemek için daha dikkatli besleneceğime beynimi inandırdım.
Sende önceki arkadaş gibi zaman ayırmış okumussun, teşekkür ederim.
Tamda senin fark ettiğin konuda birşeyler yazmak için topiği açtım.Aslında bir kaç aydır beynimin içinde sürekli bu farkındalık vardı ama yoğunluktan buraya gelip yazamadım bir turlu.

Farkındaysan kilo bildirimlerim haftada birden ayda bire düşmüş.
Kilo takibi zihnimi eskisi kadar meşgul etmiyor artık.
şubat tatilinde ahretliğimle görüştük.2 yıl aradan sonra tatıl boyunca sık sık bir araya geldik.20 yıllık arkadaşım kendisi.
Bana " Seni bunca yıldır tanıyorum, bu defa her anlamda çok çok ıyı gördüm " dedi.
Bazen eşimde söyler eskiden daha bunalım takılırmışım, artık daha pozitifmişim.
En yakınımdaki iki insanın gözlemi bu şekilde.
Bende kendimle daha barışık oldugumu hissediyorum. Kendimi ,bedenimi, sarkık göbeğimi, eksiklerimi , patavatsızlığımı, geçmişte yaptığıım hataları herşeyi kabullendim ve seviyorum.... İyiki bana yoldaş oldular...
sanırım ergenlik dönemim, isyanlarım biraz fazla uzun sürdü.Evrimimi ancak tamamladım :)))))

25. haziran 2016. cumartesi

Kendimde yeni fark ettiğim bazı özellikleri buraya not düşmek istiyorum. Geri dönüp okumak kendimi tanımak adına çok iyi oluyor.

Eskiden çok fazla gıda alışverişi yapıyormuşum. Zihnimi gıda alışverişi çok meşgul ediyormuş. Markette şimdi hiç uğramadığım reyonlar var. Eskiden o reyonlarda almasam bile boş boş zaman öldürüyormuşum.
Eskiden sürekli yemek blogları takip ederdim, şimdi takip etmiyorum.
zaten 10 yıllık evliliğimde iyi kötü misafir ağırlayacak tecrübe edindim.Bildiklerimi yapsam yeter, macera aramaya gerek yok.
şimdi daha çok kendi damak tadıma uygun yeni bir tarif olursa ilgimi çekiyor.
Zaten tarif defterim bunu çok iyi yansıtıyor.
İlk tariflerim bildiğin Türk mutfağı, bol margarinli, şekerli tarifler.
Zayıflama sürecimden itibaren defterimde detoks suları, detoks çorbaları, yulaf ezmeli, yulaf kepekli, meyveyle tatlandırılmış alternetifler baş köşeye oturmuş.

Birde artık düzenli spor yapan insanları düzenli takip ediyorum.
Spor performansım istediğim gibi değil, beslenmedeki düzenimi sporda oturtamadım ama en kötü spor yapılmayan spordur düşüncesiyle evin içindeki merdivenleri bile bir bahane bulup günde 5 - 10 kez inip çıkarak hareketli bir yaşam sürdürmeye çalışıyorum....

zayıflamaya azmettiğim ilk dönemlerde hunharca spor yapıp yorgunluktan mahvolurdum, yapmayınca vicdan azabı duyardım.

bir gün bir dizide bir cümle duydum .Aslında bu cümleyi önceden de duymuştum ama derinliğini kavrayacak bilince o zaman erişmişim demek ki. O günden sonra hayat felsefem oldu.

" OLDUĞU KADAR, OLMADIĞI KADER ..."

Hayatımı istediğim düzeye getirme konusunda elimden geleni yapıyorum, gücümün dışında bir şeyler geliştiğini hissedince eskisi gibi isyan edip bunalım takılmak yerine rıza gösteriyor hemen duruma uyum sağlamaya çalışıyorum ...
Böyle hayat çok daha keyifli ...

Yıllarca yanlış alanlarda mücadele etmekten o kadar yorulmuşum ki ; bu teslimiyet duygusu beni kuş gibi hafif , kuş gibi özgür yaptı..

Ve topiğimin adını " bilinçli beslenme ve dünya görüşlerimde olgunlaşma sürecim " şeklinde değiştirmem tesadüf olamazdı...

burdan tekrar kadınlar kulubünde ve diger alanlarda bu gelişimime katkı sağlayan bütün canlara çok çok teşekkür ederim... İyiki sizi tanımışım...

hayatdevamedecek .!.:

Ben dobra insanları seviyorum. Bazen aci gercegi birinin gozumuzun icine sokması gerekıyor. Bir öncekı topığimde bir arkadaş bulımıa nevroza olma yolundasın dikkat et yazmıştı. Allah razı olsun.Bende farkındaydım ama kendıme itiraf etmekte zorlanıyordum. O mesajı okuduktan sonra normal reflu rahatsızlıgım dışında yediğimi çıkarma ıhtıyacı duymadım.Hiç bir şekilde yediklerimi çıkarmadım.Sadece mideme dokunan şeyler beni rahatsız etti,midem yandı, ağzıma mide özsuyu geldi falan ama ben bunu midemi boşaltayımda rahatlayayım şeklınde yorumlamadım. Yemegı fazla kacırdığım zamanlar oldu ama cozumu cıkarmaya calışmakta bulmadım. Boyle zayıf anların hayatımın her döneminde olabileceğini kabullendim, kendimi sakinleştirip mide rahatsızlığımın kendiliğinden geçmesini bekledim. Bir daha bedenime böyle eziyet etmemek için daha dikkatli besleneceğime beynimi inandırdım.
Sende önceki arkadaş gibi zaman ayırmış okumussun, teşekkür ederim.
Tamda senin fark ettiğin konuda birşeyler yazmak için topiği açtım.Aslında bir kaç aydır beynimin içinde sürekli bu farkındalık vardı ama yoğunluktan buraya gelip yazamadım bir turlu.

Farkındaysan kilo bildirimlerim haftada birden ayda bire düşmüş.
Kilo takibi zihnimi eskisi kadar meşgul etmiyor artık.
şubat tatilinde ahretliğimle görüştük.2 yıl aradan sonra tatıl boyunca sık sık bir araya geldik.20 yıllık arkadaşım kendisi.
Bana " Seni bunca yıldır tanıyorum, bu defa her anlamda çok çok ıyı gördüm " dedi.
Bazen eşimde söyler eskiden daha bunalım takılırmışım, artık daha pozitifmişim.
En yakınımdaki iki insanın gözlemi bu şekilde.
Bende kendimle daha barışık oldugumu hissediyorum. Kendimi ,bedenimi, sarkık göbeğimi, eksiklerimi , patavatsızlığımı, geçmişte yaptığıım hataları herşeyi kabullendim ve seviyorum.... İyiki bana yoldaş oldular...
sanırım ergenlik dönemim, isyanlarım biraz fazla uzun sürdü.Evrimimi ancak tamamladım :)))))

Genişletmek için tıkla...

canim kendini artik cok iyi tanıdığına ve sevdiğine cok sevindim. ama bulimik deyince ben de farkediyorum ki yemekle kafayi cok bozuyorum. cok kilo problemim yok ama bacaklarim basenlerim filan var orantısızim yani. 3 4 yildir bi ileri iki geri yediklerimle uğraşıyorum kendimle ugrasiyorum cok bunaldim daha bu yaşta 20li yaslarimdayim.

sana sormak istedigim sen nasil sevdin kendini benim yaslarimda da böyle miydin nasıl aşarim bazi seyleri bilemiyorum

Canım senin yaşını tam hatirlaysmadim şimdi.20- 25 sraligindsydin sanırım. Ben o yaşlarda kendimle barışık değildim malesef. Bedeli biraz ağır oldu ama çok şükür , her şeye sukrdtmeyi öğrendim.
Bu bilince erismem bir günde olmadı, bir süreçti.
En büyük etken eşimin karakteri oldu. Kendisi tam kişisel gelişim kitaplarında anlatıldığı gibi yaşıyor hayatı. Onun dik durusundan etkilenmemek mümkün değildi.
Sonra mesleğim, anneligim,arkadas cevrem,yasim hepsi bir araya gelince hayata bakisim degisti.
Çok okuyup arastiriyorum. Mesela " her gun yeni bir başlangıçtır " adlı blog, ceren yavuz instagram hesabı duygusal açlığın yemekle cozulemeyecegi, kendimizi yaradilisimizi sevmezsek hayatta bir adım dahi ilerleyemeyecegimizi derinligine kavramamda cok yol gösterici oldu.
Öğrenmek beşikten mezara kadar suruyor.
Bende bu yolda kendimi geliştirmeye calisiyorum.

Can sıkıntısıni yemek yiyerek geçirmek kadar yemek yapmak da benim çok zamanımı alıyormuş.
Boş zaman bulunca hemen kendimi mutfağa atıp yiyecek bir şeyler hazirliyormusum.
Yemek hazırlamak benim için zaman değerlendirme aracı olmuş.
Can sıkıntısından kendini temizliğe verenlerin bir değişik versiyonu.
Temizliğe takmak görece daha iyi, ben evi temiz duzenli olunca mutlu olabilen insananlardanım. Ayrica kilo aldirma ihtimali yok, ustelik spor yerine geciyor
Çok şükür yemek hazirlama, gıda alış verişi yapma duzenimi de oturttum.
Evim 2 katlı. Ev işleri,eş,çocuklar zamanımın coğunu dolduruyor. Boş zamanım olunca da, kitap okuyorum, internette araştırmalar yapıyorum.

Hayat bir şekilde akıp gidiyor

19. eylu 2016. pazrtesi

guncel : 55.9 ( okulda ,sabah tok karınla , wc yok. )

EYLUL ÇALDI KAPIMIZI ....

eylul bitmek uzere ama okulların açılmasıyla ancak düzen kurabildik...
3 aydır hiç tartılmadan kilo korumayı başarabilmişim.
3 kilo civarında almışım ama hiç önemli değil. Tatilde , aile ortamında ipin ucunu çok kaçırmamaya çalıştım.
Kendi düzenimde hafiflerim nasılsa ...
iş güç koşturmaca ve azami dikkatle 53 leri görsem yeter ...

20. ekim. 2016. perşembe
guncel : 54.8 ( okula. wc var. )

aşure ayı böyle gecti...
kilodan ziyade şişkinlik hissi rahatsız edici.

haftada 2 gun spora gideceğim. başlayalı 1 hafta oldu. 1 gun pilates , 1 gun aerobık yaptık.
gecen seneki hoca canımıza okuyordu, terden sırılsıklam oluyorduk. bu ilk ders olduğu için zorlamadığını soyledi. inşallah bu tempo artar. hoca artırmazsa evde birşeyler yapacağım. havalar soğuyor, dışarda yuruyemem.
şişkinlik , hantallık hissi ancak terle atılıyor....

25. kasım. 2016. cuma
guncel : 54.0
okulda, wc yok. hafıf kahvaltı yaptım.

26. aralık. 2016. pazartesi

52.9
okulda, bagırsaklar tertemiz. hafif sahur yapmıştım.

6 şubat 2016. pazartesi

53.2
okulda. wc yok. dun akşam hafif yedim. sahurda 1 kase yulaflı yogurt yedim.

11. Mart. 2017. Cumartesi

58.0
Eczanede, öğlen yemekten sonra.
Tartışın pili bitmişti. Birkaç haftadır tartilmiyordum. Kilo aldigimin farkindaydim.
Kendi tartımda kac cikacagimi cok merak ediyorum.

13. Matt. Pazartesi

56.0
Okulda, hafif sahur yapmıştım. Bagirsaklar temiz.

20. mart pazartesi

53.9
okulda, hafif sahur yapmıştım. wc ye cıkmadım.

Ben de sizi zevkle okudum.
Sizde Şaşırdığım nokta zayıf denecek bir kilodasınız .ama iştahınız çok fazla neden acaba.
Yani şunu demek istiyorum :diyet yapıp zayıflayan insanların midesi küçülüyor ve eskisi kadar iştahım yok ve eskisi kadar yiyemiyorum diyorlar.
Ama siz de bu olmamış .
Ben de şu anda diyetteyim.amacım vücudumu iştah konusunda terbiye ederek zayıflamak .yoksa yine alırım biliyorum.

h e i d i .!.:

Ben de sizi zevkle okudum.
Sizde Şaşırdığım nokta zayıf denecek bir kilodasınız .ama iştahınız çok fazla neden acaba.
Yani şunu demek istiyorum :diyet yapıp zayıflayan insanların midesi küçülüyor ve eskisi kadar iştahım yok ve eskisi kadar yiyemiyorum diyorlar.
Ama siz de bu olmamış .
Ben de şu anda diyetteyim.amacım vücudumu iştah konusunda terbiye ederek zayıflamak .yoksa yine alırım biliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Tesekkur ederim.
Midem kuculdu aslinda ama gozum doymuyor ki. Tam bir duygusal yiyiciyim. Ama cok duzeldim. Farkindaligim arttikca daha iyi oluyorum.
Bu ara tatildeyim uzun uzun ksralams yazdim. Buraya temize cekecegim bir ara.

Mide kuculse nolucakki. 1 dilim baklavanin kalorisone bakinca yada en masum sutlu tatlinin.
Ustune birde tatlisiz, meyvesiz duramadigini hesaba katinca,gerisini var sen dusun.

18. Temmuz. 2017. Sali

Canim ne yemek yemek istiyor, ne yapmak.
Acikinca salaya yemeyi dusunuyorum.
Kahvaltidan sonra balkonda yagmur , cay, kahve, instagram keyfi yaptim.Bu saat oldu.
Gel gor ki ben anayim. Saglikli beslemem gereken 3 bogaz daha var.
Onlari saglikli besleyecegim diye yillarca bosuna bir suru kalori almisim.