Duygusal unutma

DUYGUSALLIGI UNUTMA
Nefreti asmanin tek yolu var: Affetmek
Baskalarini affettigimizde biz ozgurlesiriz.
Nefret yasamdan zevk almamizi,
insanlarin guzel yanlarini gormemizi engeller.
Hic kimse saf iyi ya da saf kotu degildir.
Salt kotulukleri gormek bir sure sonra suphe,
depresyon ve umutsuzluk denizinde bogar insani.
Nefret dolu bir yasam, mutsuz bir yasamdir.
Affetmek insani derinlestirir.
Affetmek icin, insanin ruhsal ve zihinsel olarak kendisini
hazir hissetmesi gerekir. Cunku affetmek bir secimdir.
Kimsenin zorlamasiyla affetmek mumkun degildir.
Affetmek bir surectir.
Birdenbire affedisler bile bir surecin urunudur.
Affetmeyi sectiginizde kimse size borclanmayacaktir.
Yani kosullu affetme yoktur. Diger insanin da sizi affetmesini,
degismesini veya sizin istediginiz gibi olmasini beklemeyin.
Affetmek bir secimdir. Amaci sizin rahatlamanizdir,
sizin ozgurlesmenizdir.
Nefret duydugunuz kisinin yasiyor ya da olmus olmasi
sizin affetme surecinde duydugunuz acilarin yogunlugunda
bir farklilik yaratmayacaktir. O acilar sizin acilariniz.
Affetmek kolay degildir. Fakat ozgurlesmek icin gereklidir.
Cogu insan affetmenin nefret ettigi kisiyi
sucsuz ya da hakli buldugu anlamina gelecegini sanir.
Oysa affetmek, gecmisteki anilarin boyundurugundan kurtulmak,
yasamimizi kontrol altinda tutmasina son vermek demektir.
Affetmek, o kisiyi sevmek degil.
Affetmek, o kisiyle konusmak zorunda olmak degil.
Affetmek, o kisiyle iliskiyi surdurmek degil.
Affetmek, o kisinin beklentileri dogrultusunda davranmak degil.
Affetmek, o kisiyi kucaklamak degil.
Affetmek, o kisiyi sucsuz bulmak degil.
Affetmek, o kisiyi hakli bulmak degil.
Affetmek, o kisinin verdigi zararlari telafi etmek icin
caba gostermemek degil.
Affetmek kirginligin, kuskunlugun, nefretin hapishanesinden
ozgurluge kavusmaktir.
Affetmek artik aciyi hissetmemektir.
Yapilanlari zihinsel olarak unutmak zaten mumkun degildir.
"Duygusal unutma" affetmenin diger adidir

Suslu paylasimin icin tsk, sana katiliyorum affetmeden olmuyor

Hiç affedici olamiyorum bazi seylerde tepkim buyuk oluyor affetmek birazda karsidakine prim degilmidir yaptigina karsi....?
affedilir ama ben affetmem...nefretin haPsinde falan degilim gayette ozgurum :))))

________________________________________________________________

haklısın süslüm yine herzamanki gibi. kin intikam insanı mahveden duygular. insanın içini bir kurt gibi kemiren karşısındaki için bir şey ifade etmeyen ama insanın kendisini yiyip bitiren bir şey. affetmek dediğin gibi unutmak değildir. affedersin sadece içindeki kötülük yapma duygusundan kurtulmak için ama asla unutamazsın. zaten unutmak insanın elinde olan bir şey değil. unuttum desende o beyninin kıvrımlarının bir yerlerinde kalır hep. kalp kırıklığı geçmez asla.
benim affettiğim ama unutamadığım öyle çok kalp kırıklıklarım varki!!!!!
________________________________________________________________________

Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur: 'Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?' Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. 'O zaman' der öğretmen. 'Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin' öğrenciler bunu da yaparlar.
Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz! Öğrenciler, bu işten pek bir şey anlamamışlardır.
Ama ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen: 'Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.' Bazı öğrenciler torbalarına üçer beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine 'Peki şimdi ne olacak?' der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar: 'Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde, hep yanınızda olacaklar.'
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar: 'Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.' 'Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık. Hem sıkıldık, hem yorulduk?'
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir: 'Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.

Affet Ama Asla Unutma.
Unutursan Gene Katlanmak Zorunda Kalirsin Affetmeye.

Cosmo .!.:

Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur: 'Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?' Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. 'O zaman' der öğretmen. 'Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin' öğrenciler bunu da yaparlar.
Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz! Öğrenciler, bu işten pek bir şey anlamamışlardır.
Ama ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen: 'Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.' Bazı öğrenciler torbalarına üçer beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen, kendisine 'Peki şimdi ne olacak?' der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar: 'Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde, hep yanınızda olacaklar.'
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar: 'Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.' 'Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık. Hem sıkıldık, hem yorulduk?'
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir: 'Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.

Genişletmek için tıkla...

ben kolay affederim ama acısını yne de ben çekerimmm cnm anlamıorum(sm_confused: