Eminim çoğumuz kendimize dahi söylemek istemesekte eski hayatımızı rahatlığı özgürlüğü özlüyoruz. Bunları özlerken bende bazen kendimi suçlarken buluyorum ona iyi bakamıyorum kötü bi anneyim galiba diyorum. Ne kadar şanssız benimle olduğu için falan diyorum. Sinirlendiğimde vicdan azabı çekiyorum sonuçta minicik ne yaptığının bile farkında olmayan bir derdi olan masum bir bebek. Ama sonra insan olduğumu hatırlatıyorum kendime. Elimden geleni de yapmaya çalıştığımı söylüyorum. İnşallah daha güzel zamanlar gelecek